De toekomst van de Cloud
Zowat alle fabrikanten willen ons in de cloud duwen. Vrije keuze ? Ho maar !
Iedere fabrikant verzekert ons dat alles eerste klas beschermd is en dat we niet hoeven te vrezen voor enige lekken van onze data. Daarbij vergeten ze steeds weer de zwakste schakel, nl. de mens zelf.
Ik heb in mijn carriere al veel paswoorden zien passeren van onbestaand tot bruikbaar tot complex tot onkraakbaar.
De miserie is dat we ons paswoord om de zoveel tijd moeten veranderen uit voorzorg en - de mens kennende - na zekere tijd een zekere laksheid optreedt.
Ik weet niet u, maar ik heb er geen goed gevoel bij dat mijn medewerkers mijn kostbare data ergens opslaan waar iedereen erbij kan. Stel u voor dat uw bank zou mededelen dat voortaan de bankkluizen op straat zullen gezet worden, "voor uw gemak" want zo kan u er ten allen tijde bij. Maar dan kan ook Pier, Jan en Pol voortdurend proberen of hun sleutel of code niet toevallig op een van de kluisjes past. Zonder dat iemand hen op de vingers kijkt...
Gelijk welke bank die dat zou proberen wordt onmiddellijk op het matje geroepen en afgestraft. Wat onze bestanden betreft vinden we dat blijkbaar heel normaal. Ook al staan de gegevens van onze visakaart erin, ons bankrekeningnummer, ons telefoonnummer, de laatste vakantiekiekjes en alle andere private of bedrijfsdata. Zelfs boekhoudsoftware wordt nu in de cloud geduwd.
Wie eens kijkt naar de fysieke structuur van de cloud kan zich toch ook enkele vragen stellen.
Vroeger wisten we ten allen tijd (binnen zekere grenzen toch) waar onze data zich bevond.
Op deze pc hier, of die server. Men kon de toestellen aanduiden. Nu bevindt de data zich ergens op deze wereldbol en enkel een select clubje personen weet precies waar.
Deze infrastructuur wordt goed beschermd, maar blijft afhankelijk van elektriciteit. Natuurlijk hebben ze noodstroomaggregaten, maar ook die zijn beperkt in tijd.
Valt elektriciteit langdurig weg, dan hebben we een (groot) probleem.
Nu maak ik me daar nog het meeste zorgen over. Niet of deze of gene kerncentrale open blijft of zal gesloten worden, maar ik heb meer schrik van onze grootste vriend en levensbrenger, nl. de zon.
Heeft u in het nieuws gehoord dat enkele maanden geleden een zonnevlam ons naar astronomsche maatstaven net niet geraakt heeft ?
Al eens bij stilgestaan wat de gevolgen zouden zijn mocht dat wel gebeuren, zelfs gedeeltelijk ?
De zonnevlam induceert hoge stromen in lange elektrische bekabeling (te vergelijken met een EMP puls door de ontploffing van een atoombom in de hogere atmosfeer). In de middeleeuwen was dat geen probleem; elektrische kabels bestonden toen nog niet. Hooguit zal het poollicht veel spectaculairder geweest zijn en tot veel verder zichtbaar geweest zijn.
In 1859 gebeurde het ook eens. Het telegrafienetwerk lag toen een hele tijd plat; personen die de telegraaf bedienden kregen elektrische schokken wanneer ze de toestellen aanraakten, telegrafiehuisjes vlogen in brand.
In 1989 veroorzaakte een zonnevlam de uitval van verschillende kerncentrales in Canada. Internet stond toen nog in zijn kinderschoenen. De gevolgen waren beperkt. Stel nu eens voor dat zoiets heden ten dage zou gebeuren, met alle elektronische communicatie. (internet, gps, gsm ...)
Ziet u het al gebeuren ? Geen elektriciteit meer. Alle elektronische communicatie plat. Geen dagen maar maanden voor alles terug normaal werkt.
Men heeft al aanpassingen gedaan om het elektriciteitsnetwerk robuuster te maken, maar tegen een directe treffer zijn we kansloos.
Ik hoop dat ik het hier te zwart zie, maar ik hou mijn hart vast mocht het toch gebeuren. Waarschijnlijk zal voor velen onze data in de cloud dan ook onze kleinste zorg zijn, mocht zo een ramp zich voordoen.
Jammer genoeg is het hier niet de vraag of het zal gebeuren maar eerder wanneer ...
Marc